Mektup yazmayı hep sevmişimdir. Mektuplarımı okuyanlar da onları sevmişlerdir sanırım. Hayatımda ilk mektubumu, okuma yazma öğrenmenin de mutluluğu ile anneanneme yazmıştım. Farklı şehirlerde olmanın ve internetin olmamasının faydası mektup yazmak oldu. Çok yazdım ona, yazdıkça da çok sevdim… Hem mektup yazmayı hem de anneannemi.
Bugün 2 Mayıs 2012, derste ölüm, varoluş gibi konuları anlatırken aslında bir anda öldüğümüzde söylemek istediğimiz ne kadar çok şeyin bizimle birlikte kaybolacağını yeniden farkettim. Aklıma “Mektuplar” isimli bu sayfa geldi. Hayatımda şu veya şekilde giren, hatta belki de hiç girmeyen insanlara mektup yazmak istedim. Kimseyi rahatsız etmemek için bazen mektuplarda gerçek isimleri kullanmayacağım ama çoğunda mektubun muhatabı gerçek ismiyle burada olacak.
Zor bir proje bu. Ne kadar devam ettirebilirim bilmiyorum ama bugün nedense hiç aklımdan çıkmayan anneanneme yazmak istediğim için şimdi buradayım. Bu nedenle ilk mektubum onunla başlayacak, sonra gerisi gelecektir diye umuyorum.
Doğan Kökdemir