Yönetmen: Levent Semerci
Senaryo: M. İlker Altınay, Hakan Evrensel, Levent Semerci
Yapım Yılı: 2009, Türkiye
Oynayanlar: Birce Akalay, İbrahim Aköz, Serkan Altıntaş, Ertunç Atar, Okan Avcı, Barış Aydın, Barış Bağcı, Engin Baykal, Muharrem Bayrak, Cem Bilgin, Ekin Bulut, Hakan Bulut, Tahsin Ömer Çetin, Banu Çicek, Cüneyt Deniz, Utku Duman, Engin Hepileri, Mete Horozoğlu, Koray Kaya, İlker Kızmaz, Özgür Eren Koç, Melih Kokucu, Doğukan Polat, Doruk Şengezer, Rıza Sönmez, Ozan Tekcan, Göktay Tosun
Daha vizyona girmeden fragmanlarıyla konuşulmaya başlanan filmi dün (1 Kasım 2009) izleme şansım oldu. Üzerine çok konuşulan ve bir anda popüler olan filmleri genelde olumsuz bir önyargı ile seyrederim, bu film, de aynı olumsuzlukla seyretmeye başladığımı itiraf etmeliyim. Genelde Türkiye’de çekilden kahramanlık, askerlik gibi konuları işleyen filmler çok fazla mesajla ve propagandayla dolu olur. Korkum bu filmin de aynı tuzağa düşmesiydi. Açıkcası yanılmışım.
Filmin ilk yarısı ve özellikle de ilk 25 dakikası çok etkileyici. Hem dağların ve doğa şartlarının görüntüsü hem de “…uyursan ölürsün” sloganı ile filmi seyredenlere daha ilk dakikalarda “beni iyi izleyin” diyen Mete Horozoğlu’nun (Mete Yüzbaşı) performansı, sıradan bir Türk filminin üzerinde bir şeyler seyredeceğinizi hemen gösteriyor. Birkaç istisna haricinde oyuncuların gerçek isimleri ile rol isimleri aynı. Başka filmlerde görmediğimiz yüzlerin bu film için seçilmiş olması bence çok zekice. Karakterler çok doğal, çok normal, çok bizden. Her bir askerin hayat hikayesi çok detaylı anlatılmasa da, onların neler yaşadığını daha da önemlisi arkalarından neler bıraktıklarını hissettiriyor film size. Sevgilisinin onu terk edeceğinden korkan asteğmenden, babasının annesine yaptıklarına isyan eden ere kadar her bir karakter çok canlı ve gerçek. Mete Yüzbaşı’nın yaralı teröriste pek de insanca davranmıyor olması bence filmin kırılma noktalarından birisi. Mesaj verme kaygısı olan bir filmde sanırım daha “uygar” davranan bir Yüzbaşı görürdük. Mete Yüzbaşı’nın dağlarla kurduğu duygusal ilişki ve varoluşunu orada bulunmaya bağlaması sanırım duygusal açıdan sarsıcı bölümlerden birisi. Doğal olarak beklenen çatışma sahnelerin kurgusu da çok iyi ayarlanmış ve beklenmedik sonlarla dolu. Gerilimin en yüksek noktaya çıktığı final sahneler ile film istediği etkiye ulaşıyor.
Kısacası, pek de beğenmeyeceğimi düşündüğüm bu filmi kaçırmamış olduğum için çok mutluyum. Özenli bir çalışma olduğu her ayrıntısından anlaşılıyor. Demek ki bir filmi “3 ayda çekeriz” gibi anlamsız ve gerçekdışı beklentiler olmadığında Türkiye’de de güzel filmler yapılabilirmiş.