Eser: Moliere
Uyarlayan: Pürnur Uçar
Yönetmenler: Gülşah Dindar, Berkem Gürenci, Pürnur Uçar
Yardımcı Yönetmen: Nazlı Ayhan
Müzik: Nazlı Ayhan
Sahne Arkası: Esma Özge Culduz ve Didem Turan
Oynayanlar: Ceren Güneş, İpek Hüyüklü, Gülsemin Yılmaz, Fatma Has, Yiğit Can Tıraş, Tijen Demirci, Şimal Çakmak, Eda Sarı, Didem Turan
Dans Grubu: Merve Akpek, Uğur Araç, Beliz Ali, Özgür Bağcı, Ayşegül Bakkal, Esma Özge Culduz, Özge Çağ, Zeynep Çevikbaş, Burcu Coşkun, Kübra Özkurt, Burak Ömer Türker, Vahit Yaşayan
Bu sefer hakkında yorum yazacağım oyun Başkent Üniversitesi, Amerikan Kültürü ve Edebiyatı Bölümü öğretim elemanlarının ve öğrencilerinin gönüllü katkıları ile sahneye konan bir Moliere uyarlaması. Oyun 17. yüzyıldan 1980’lere taşınırken, çok iyi seçilen müzikleri ve genç yetenekleri ile göz doldurdu. Sahnede yeralan oyuncular hepsi öğrenci ve her biri bu proje için gönüllü olmuşlar. Bölümlerine uygun olarak oyunu da sahneye İngilizce olarak taşıdılar. Bittiğinde ayakta alkışlanan bu oyun için öncellikle bölüm öğretim elemanları olan yönetmenlere yürekten teşekkür etmek gerekiyor. Onlar da tonlarca akademik ve idari iş arasında pek çok kişinin pek de yanına yaklaşmaya cesaret edemeyeceği bir işe girişmişler. Oyuncu genç öğrencilerimiz ise sadece oyunları ile değil gözlerindeki ışıltı ile de sahneyi doldurdular.
Marki Mascarille rolündeki Şimal Çakmak ve Vikont Jodelet’i canlandıran Eda Sarı gerçekten profesyonel düzeydeki performanslarıyla, evin şımarık kızlarını canlandıran Ceren Güneş (Madelon) ve İpek Hüyüklü (Cathos) ise rahatlıkları ile ilk dikkati çekenler arasında. Aslında her bir genç öğrencimiz için uzun şeyler yazılabilir ancak kişisel olarak pek çoğu ile bu dönem aynı dersi paylaştığımız bu pırıl pırıl yürekleri sadece alkışlamakla yetinmeyi tercih edeceğim. Onları sahnede görmek çok hoş ve biraz da duygusal bir deneyim. Hem oyundan hem de aynı atmosferi onlarla paylaşmaktan büyük keyif aldım.
Teşekkürler… hepinize.
Bu yorum, oyunun 18 Mayıs 2009 tarihinde Ankara Başkent Üniversitesi, İhsan Doğramacı Konferans Salonu’ndaki temsili referans alınarak yapılmıştır.
Kuvvetli bir kadroya sahip Kibarlık Budalası hakkında yazmak için epey bir bekledim sanırım. Genelde kendi Blog sayfama eklediğim tiyatro eserleri hemen her zaman “mutlaka izlemelisiniz” mesajı içeriyor. Hatta bu konuda sevgili tiyatro arkadaşım bana pek bir gülüyor. Bu nedenle Kibarlık Budalası hakkında yazmak için çok bekledim. Hem oyunu kaleme alan Moliere gibi bir dev hem de başrolde Haldun Dormen gibi büyük bir isim var. Lafı çok dolaştırmayacağım, oyunu beğenemedim. Beğenmek için kendimi samimiyetle zorladım ama olmadı. Her ne kadar zevkli ve oldukça eğlenceli bir konu olsa da, cimri bir derinliğe sahip diyaloglar canınızı sıkıyor. Ebru Cündübeyoğlu’nun hevesli oyunu bile kurtarmıyor açıkcası ve – nasıl yazacağımı bilemiyorum ama – Haldun Dormen çok yoruyor. Sanırım tecrübeli tiyatroculara egemen olan ortodoks anlayış, metnin dışına asla çık(a)mama, doğaçlamadan uzak kalma, oyuncunun diyaloglarını zorlama yapıyor. Cümleyi tam olarak hatırlamayıp, geriye dönüp baştan alması belki sanatsal ve etik olarak doğrudur ama seyreden açısından ketleyici. Kısacası yardımcı rollerin ön plana çıktığı, baş rolün ise geri planda kaldığı bir oyun. Bu sefer “mutlaka izlemelisiniz” diyemiyorum.