Yönetmen: Chris Weitz
Senaryo: Melissa Rosenberg ve Stephenie Meyer
Yapım Yılı: 2009, ABD
Oyuncular: Kristen Stewart, Christina Jastrzembska, Robert Pattinson, Billy Burke, Anna Kendrick, Michael Welch, Justin Chon, Christian Serratos, Taylor Lautner, Ashley Greene, Jackson Rathbone, Russell Roberts, Cam Gigandet, Michael Sheen, Jamie Campbell Bower
Twilight serisinin ilk filmi hakkında yazdığım yorumundan farklı bir şeyler yazmayı çok isterdim. Dünyayı neredeyse kasıp kavuran bu seri, maalesef lise gençlerinin ilgisini çok fazla çekiyor olsa da hem edebiyatta hem de sinemada çok sık işlenen bir konu olan vampirler ve onların dünyaları hakkında farklı, sıradışı, heyecanlandırıcı, yeni bir şey sunmuyor. Kitabını okumadığım için bu vasatlığın gerçek nedeni konusundan emin değilim. Tek bildiğim, yıllar önce sinema salonlarında boy gösteren Dracula, Interview with the Vampire ve Queen of the Damned gibi filmlerin yanında Twilight serisinin ikinci filmi New Moon en az birincisi kadar başarısız.
Bir vampir hikayesinden çok yaramaz lise çocuklarını anlatan bir film edasında olan Twilight‘ı seyretseniz de seyretmeseniz de bir şey kaybetmezsiniz. Vasat filmler rafının iyi örneklerinden birisi.
Dünyanın sonunu anlatan bütün filmlerde gereksiz abartılar yaşayacağınız her seferinden hissedersiniz. Bu nedenle, böyle filmleri seyretmeye karar verdiğinizde beklentilerinizi küçük tutmanınızın akılcı olacağının farkındasınızdır. Maya’ların takvimlerine göre 2012 yılında dünyanın sonuna geleceği bilgisi hemen herkesin sahip olduğu bir bilgi ve bunun sinemaya taşınması kadar doğal bir şey olamaz. Felakete (!) 3 yıl kala seyretme şansına sahip olduğumuz bu film için öncelikle ben tek kelimelik yorumumu yapmak isterim: Berbat.
1998 yapımı Pleasantville, üzerinden çok zaman geçmesine rağmen hala güncelliğini koruyan ve koruyacak olan bir konuyu işliyor. Aslında film, özellikle Türkiye’de gerektiği kadar ilgi çekmedi; biraz eski bir film olması nedeniyle yeni kuşak da bu filmi pek tanımıyor.
Daha vizyona girmeden fragmanlarıyla konuşulmaya başlanan filmi dün (1 Kasım 2009) izleme şansım oldu. Üzerine çok konuşulan ve bir anda popüler olan filmleri genelde olumsuz bir önyargı ile seyrederim, bu film, de aynı olumsuzlukla seyretmeye başladığımı itiraf etmeliyim. Genelde Türkiye’de çekilden kahramanlık, askerlik gibi konuları işleyen filmler çok fazla mesajla ve propagandayla dolu olur. Korkum bu filmin de aynı tuzağa düşmesiydi. Açıkcası yanılmışım.
Hemen belirtmek gerekiyor ki filmin adını (Elegy), Aşk Peşinde olarak çevirmek büyük bir haksızlık. Öncelikle, Aşk Peşinde ismi ile filmde yaşananlar arasında direkt bir ilişki yok; hatta filmin ağırlığını kaldırmıyor diye düşünebiliriz. Aşka Ağıt, örneğin, daha iyi bir isim olabilirdi. Film, Philip Roth’un Türkçe’ye Ölen Hayvan (The Dying Animal) isimli kısa romanından uyarlanmış. Kitabı da okuma şansım olduğu için ikisi arasındaki farklılıkları da görme şansım oldu.