Yönetmen: Emir Kustirica
Senaryo: Emir Kustirica
Yapım yılı: 2007, Fransa
Oyuncular: Uros Milovanovic, Marija Petronijevic, Alexsandar Bercek, Miki Manojlovic, Ljiljana Blagojevic, Ivan Maksimovic, Kosanka Djekic, Stribor Kustirica, Vladan Milojevic, Stoneje Bogicevic, Slavko Tosic, Zeljko Terzic, Nenad Flipovic,
Bana Söz Ver filmi çok da eski olmamasına rağmen tamamen şanseseri seyretme olanağı bulduğum bir film oldu. Gözden nasıl kaçırmış olduğum konusunda hiçbir fikrim yok. Hikaye klasik bir Kustirica hikayesi, kurgu, sahneler, fotoğraf seçimi de öyle. Zaman zaman Çingeneler Zamanından esintiler de taşıyan filmde, dedesine söz verdiği için şehre gelip evlenecek bir kız bulmaya çalışan bir çocuğun hikayesi anlatılıyor.
Filmin açılış sahnesinden sonuna kadar hemen her yerde dikkat edilmiş ufak ayrıntılar ilginiz çekiyor. Televizyonun üzerindeki tanıdık dantel örtüden tutun da, hindilere karşı duygusal bir çekim hisseden kötü adamlara kadar her şey çok iyi düşünülmüş. Olağanüstü olaylar da filme o kadar güzel işlenmiş ki, size de seyrederken sıradan olaylarmış gibi geliyor. Bu açıdan Marquez’in romanlarını okuyormuş gibi bir tat alıyorsunuz; tek farkı bu sefer hikaye Belgrad’da geçiyor. Filmin oyuncuları, figuranlar kelimenin tam anlamıyla nefis. Tanıdık yüzler yok ama ortada harika bir performans var. Kustirica’nın neden farklı bir yönetmen olduğunu gösteren enfes bir film. Unutmadan, müziklerin de her zamanki gibi Kustiraca tarafından özenle seçilmiş olduğunu belirteyim.
Seyredin, pişman olmayacaksınız.
Bu filmi ilk defa seyrettiğimde (1984 baharı), çok etkilenmiştim. O zaman 15 yaşındaki bir erkeğe hitap edecek her şey filmde vardı. Anlaşılamayan, daha doğrusu hep yanlış anlaşılan, görüntüsü ürkütücü ama kalbi temiz çocuklar, cesaret, kavga, genç kızlar, isyan,… ve daha pek çok özellik filmi en azından o dönemki gençler için bir efsane haline getirmişti. Üstelik, şu anda hepimize tanıdık gelen kadro, filmin çekildiği yıllarda pek de tanıdık aktörlerden oluşmuyordu. Tom Cruise, örneğin, filmde ufacık bir rolü olan kötü dişli bir delikanlı dışında hiçbir şey ifade etmiyordu. Francis Ford Coppola ise hiç duymadığım bir isimdi.
2005 yılının en sansasyonel filmi kuşkusuz Brokeback Mountain oldu. İki eşcinsel kovboyun romantik ve acıklı hikayesini anlatan film özellikle de genç yaşta hayata veda eden başrol oyuncusu Heath Ledger’in performansıyla da çok konuşuldu. Eşcinsellik teması içeren filmler – pek de şaşırtıcı olmasa gerek – Türkiye’de fazlasıyla tartışılmaz. Sanırım hemen herkes konudan uzak durmak için filmlerin kendisinden de uzak durmayı tercih ediyor. Brokeback Mountain, seyretmeyenler için söyleyelim, romantik bir aşk hikayesinden daha fazla bir şey değil. Aşıkların ikisinin de erkek olması belki sıradanlıktan uzak ama yine de bildik bir aşk hikayesi. Bu açıdan sıkıcı, durağan bir film olarak düşünülebilir. Kalıplar, toplumsal normlar, cinsiyetçilik gibi kavramların incelenmesinde özel bir yaratıcılık göze çarpmıyor ama yine de başarılı. Öte yandan Heath Ledger’in ve Jake Gyllenhaal’in oyunculukları da bir o kadar sıradışı. Heath Ledger, bu konuda birkaç adım önde ve gerçekten onun ölümü sinema dünyası için büyük bir kayıp.
The Wrestler, 2008 yılının en çok konuşulan filmlerinden birisi oldu. Mickey Rourke’nin artık yaşlanmış bir güreşçiyi (Randy ‘The Ram’ Robinson) canlandırdığı film konusu kadar Rourke’nin dönüşü de sinema çevrelerinde çok konuşuldu. Genel olarak film eleştirmenleri Mickey Rourke ile Randy Ram’in benzerliklerini üzerinde dururken, hemen hepsi bu filmin Mickey Rourke’nin en iyi performansı olduğu konusunda hemfikirler.
27 Nisan 2009 tarihinde İstanbul Bostancı’da bir evde çatışma çıktı; olaya müdahale etmek için görev yerine gelen polislerden bir kişi, olayın sorumlusu olan kişi ve yolda olan biteni seyretmek için duran 16 yaşındaki bir genç hayatını kaybetti. Basında polisin gerekli önlemleri almadığı tartışılırken, içişleri bakanlığını her şeyin kurallara uygun yapıldığını iddia etti.