Yönetmen: Catherine Breillat
Senaryo: Catherine Breillat
Yapım yılı: Fransa / İtalya, 2001
Oynayanlar: Anais Reboux, Roxane Mesquida, Libero De Rienzo, Arsinee Khanjian, Romain Goupil, Laura Betti, Albert Goldberg, Odette Barriere, Ann Matthijsse, Pierre Renverseau, Jean-Marc Boulanger, Frederick Bodin, Michel Guillemin, Josette Cathalan, Claude Sese
Türkçe’ye Kızkardeşim olarak çevrilen A Ma Soeur, Amerika’da Fat Girl (Şişman Kız) ismiyle oynadı. Son yıllarda seyrettiğim en rahatsız edici filmlerden birisi. Gerginliğin ve hüznün hep dorukta olduğu filmde iki kız kardeşin ergenlik hikayesi anlatılıyor. Kardeşlerden birisi Elena (Roxane Mesquida) 15 yaşında güzel bir genç kızdır; kardeşi Anais (Anais Reboux) ise onun 12 yaşındaki şişman kardeşidir. Elena, güzelliğin farkında olan ve bunu erkekler karşısında gösterme konusunda pek de çekingen davranmayan ve hemen büyümeye çalışan bir kızdır. Sırf bu nedenle ailesi ile birlikte çıktığı tatilde gönlünü – oldukça hızı bir şekilde – İtalyan bir üniversite öğrencisine kaptırır. italyan gencin (Fernando) tek amacı Elena ile birlikte olmaktır ve bu konuda henüz hiçbir cinsel deneyimi olmayan Elena’yı ikna etmek için evlenecekleri konusunda söz vermekten de çekinmez. Bütün bu olan biteni seyretmek zorunda kalan Anais ise hem cinsel yaşamı merak etmekte hem de ablasına bu konuda destek vermekten çekinmemektedir. Başka insanların onların cinsel yaşamına karışamayacağına dair görüşü baskın çıkmaktadır. Ancak Elena’nın kardeşiyle birlikte kaldıkları odada Fernando ile birlikte olması ve ilk cinsel deneyimini yaşaması Anais için ufak bir travmadır.
Filmin üçte ikilik bölümü iki kızkardeş arasındaki ilişki üzerine kurulu. Her iki genç oyuncunun performansını alkışlamak dışında bir şey yapma şansımız yok. Tecrübeli oyuncuların bile zorluk çekebilecekleri sahneleri hatasız oynamışlar. Filmin genel olarak oldukça sert sahnelerin olduğunu da düşünürsek bu başarı daha da önemli bir hale geliyor. Bu sert sahnelerin seyirci açısından da rahat izlenemeyeceğini belirtmeden geçemeyeceğim. Sadece cinsellik açısından değil, seyircide yarattığı olumsuz duygular açısından da zor bir film. Özellikle daha genç olan Anais Pingot’un oynadığı sahneler gerçekten çok sıradışı.
Filmin finali tamamen süpriz. Her ne kadar final sahnesini teknik olarak çok beğenmesem de süpriz etkisini yabana atamayacağım. Bu sahneden hemen önce yaklaşık 10 dakika kadar süren bir yol sahnesi var; bu yol sahnesinde anne ve iki kızı eve dönüş yolundadır. Aslında görünürde olağanüstü hiçbir şey yoktur ama yol uzadıkça ve yol sahnesi bitmedikçe Catherine Breillat‘ın yarattığı gerilim doruk noktasına ulaşıyor ve her an bir kaza olacağını beklemeye başlıyorsunuz. Kaza olmadığını söyleyeyim ama ne olduğunu filmin kendisine bırakalım.
Rahatsız edici filmlerden hoşlanıyorsanız, iyi bir örnek.
Doğan Kökdemir
dogan@kokdemir.info
2010 yılında sessiz sedasız vizyona giren ve pek çok ödül olan Kosmos hakettiğinden daha az ilgi gören filmlerden birisi. Türk filmlerinin en azından sayı olarak inanılmaz bir grafiğe ulaştığı son yıllarda, görece daha farklı konulardan bahseden, anlaşılması zor ya da sinema seyircileri tarafından daha sanatsal bulunan filmlerin ses getirmemesine aslında alıştık. Türk filmleri söz konusu olduğunda, seyirciye komedi dışında bir şeyler sunmak galiba oldukça riskli.
New York’un rekabetli ortamında başarıya ulaşmaya çalışan bir balerinin muhteşem hikayesi. Kuğu Gölü’nün farklı bir uyarlamasında baş rolü almak için uğraşan Nina Sayers (Natalie Portman), hem Kuğu Gölü’nde hem de kendi hayatında birbiri ile çatışan Beyaz Kuğu Prenses Odette ile Siyah Kuğu olan kötü kızkardeş Odile arasında gidip gelir. Sahnede gayet normal ve beklendik olan bu ikiliem kendi hayatına da yansıyınca ortaya ilginç, gerilimli, tempolu bir hikaye çıkar.
Av Mevsimi bir Cem Yılmaz filmidir. Diğer oyunculardan ve Yavuz Turgul gibi önemli bir yönetmenden bahsetmeden önce Cem Yılmaz’ın adını söylemenin bir haksızlık olmayacağını umarak, bu filmin öne çıkan iki isminden ilkinin Cem Yılmaz olduğunu söylemek istiyorum. Oynadığı İdris karakterinin hakkını fazlasıyla veren Cem Yılmaz, özellikle abartısız / temiz oyunu ile harika bir iş çıkarıyor. Daha önce görmeye pek de alışık olmadığımız bir tarzı deniyor olması ve üstelik bu tarzı, kişiliği, davranışı “gerçek” bir kişi gibi yansıtmayı başarması alkışlanacak bir performans. Filmde, İdris karakteri başlı başına ilgi çekici zaten ve böyle bir karakter için Cem Yılmaz’ın seçilmiş olması da çok başarılı bir karar. Belki de filmde bu karakterin biraz daha merkeze çekilmesi, kurgunun daha çok onun üzerinde olması tercih edilebilirdi diye düşündüm. Aslında Av Mevsimi polisiye bir film gibi görünse de, amacınız “katil kim?” sorusuna odaklanmamalı. Hatta buna odaklandığınızda hayal kırıklığı yaşayabilirsiniz çünkü filmin ikinci yarısının başlarında olayın devamını tahmin etmeniz pek de zor olmuyor. Ancak, Yavuz Turgul’un anlatmak istediği hikaye sanırım bundan biraz daha farklı; “av – avcı” metaforları, “ölüm kokusu”, “aşk”, “yaşlılık”… gibi kavramlar tek tek ele alınabilir nitelikte. Benim filmde gördüğüm tek sorun da bu; özellikle “av – avcı” hikayesinin daha iyi işlenmesi gerekirdi diye düşünüyorum. Özellikle bir sürü şey anlatılmak istenmiş ama hiçbirine kıyılamadığı için her bir olması gerekenden az anlatılmış gibi. “Film idris üzerine kurgulanmalıydı” derken anlatmak istediğim de bu. Av Mevsimi, çok önemli konuları, oldukça güzel bir biçimde ele alırken toplamını yaklaşık 140 dakikaya sığdırmak zorunda kalınca erken bitmiş bir filme dönüşüyor.
